Ο Απόλλων Πάτρας αναμφίβολα αποτελεί την πιο Ιστορική ομάδα της επαρχίας στην ελίτ του Ελληνικού μπάσκετ, για αυτό και τις δύο φορές που κατάφερε να επιστρέψει έδωσε άλλη αίγλη στο πρωτάθλημα της Basket League, μιας και αγκαλιάστηκε από την πόλη παρά τις “τρικλοποδιές” εκ των έσω που δεν του επέτρεψαν για ακόμα καλύτερες διακρίσεις!Επιγραμματικά θα αναφερθούμε στις δύο πρώτες επιστροφές της ομάδας στην Α1 και θα σταθούμε εκτενέστερα στις συνθήκες που ωριμάζουν έτσι ώστε η ομάδα να επανέλθει είτε άμεσα, είτε να τεθεί ως υπαρκτός στόχος σε σύντομο χρονικό διάστημα!
Αρχικά η πρώτη πτώση της ομάδας το 1999 θα την χαρακτήριζα ότι οφειλόταν περισσότερο στην απειρία της νέας διοίκησης της Κ.Α.Ε. με Έναν μεγαλομέτοχο, παρά σε οικονομικούς που είναι ο επικρατέστερος, μιας και δεν βρήκε σημάδι επαφής με την προηγούμενη διοίκηση, με αποτέλεσμα να επενδύει σε ένα χώρο, δίχως να έχει εμπειρία από την μια πλευρά και από την άλλη δυστυχώς ο Ερασιτέχνης έπεσε στην “παγίδα” αγνοώντας τις συνέπειες προς όφελος του Συλλόγου ανεξάρτητα με ποιος διοικεί την “βιτρίνα” της ομάδας και στέρησε το κλειστό της Περιβόλας, αλλά και αθλητές για να επανδρώσουν την πρώτη ομάδα ζητώντας υπέρογκα ποσά για ανήλικους ταλαντούχους αθλητές(!). Στην Α2 η ομάδα έμεινε 1999-2003) μπορεί να σπαταλούσε πολλά χρήματα φέρνοντας προπονητές και αθλητές πρώτης γραμμής, αλλά τα κατάφερε και από το 2003-2007, με εξαίρεση την τελευταία χρονιά όπου υποβιβάστηκε, ήρθαν και πάλι εξαιρετικοί αθλητές με την διαφορά ότι αγωνίζονταν στο κλειστό του Τόφαλος, μιας και η Κ.Α.Ε. δεν έβρισκε τρόπο να συνεργαστεί με τον Ερασιτέχνη.
Η εποχή της Κ.Α.Ε. είχε άσχημο τέλος, μιας και παρότι έδωσε πακτωλό χρημάτων προς όφελος της ομάδας, όταν του γύρισε ο διακόπτης δεν είχε διάθεση να φύγει χωρίς να αφήσει οφειλές, κάνοντας δύσκολη την επιστροφή της ομάδας στα μεγάλα σαλόνια. Η ομάδα αγωνίστηκε για δύο χρόνια στην Α2, σε μια πιο έκδηλη διαμάχη του Ερασιτέχνη με την Κ.Α.Ε., που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την οποιαδήποτε σκέψη για την επιστροφή της ομάδας στην Α1. Το 2009 σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο του Ερασιτέχνη, αποφάσισε να απεμπλακεί πλήρως η ομάδα από την Κ.Α.Ε., ρίχνοντας την ομάδα στην Β’ Εθνική. Η ομάδα την ίδια χρονιά ενωμένη κατάφερε να πάρει την άνοδο και δυο χρόνια αργότερα να επιστρέψει στα σαλόνια με τον κόσμο της Πάτρας να καμαρώνει την επιστροφή στην ελίτ του Ελληνικού μπάσκετ.
Η νέα εποχή στην ομάδα με το σλόγκαν ο “Απόλλων είναι όλων” κατάφερε να καλύψει με την βοήθεια όλου του κόσμου τις οικονομικές απαιτήσεις που απαιτούνταν, μιας και δεν ήθελαν πάλι ο Σύλλογος να διοικηθεί από μόνο έναν ισχυρό παράγοντα που θα αποφάσιζε για τις τύχες της ομάδας. Ο Σύλλογος για άλλη μια πενταετία βρέθηκε στην ελίτ του Ελληνικού μπάσκετ, όμως παρότι είχε τα φόντα να μείνει παντοτινά, πολλές άστοχες αποφάσεις που έπαιρναν άτομα που είχαν καίρια πόστα τον οδήγησαν στην πτώση, με την έντονη δυσφορία της αγοράς για μια προβληματική Ανώνυμη Εταιρεία, που δύσκολα θα κατάφερνε να βρεθεί τρόπος να επανέλθει στην ελίτ του Ελληνικού μπάσκετ.
Την πρώτη χρονιά στην Α2 δαπανήθηκαν πολλά χρήματα με στόχο την άμεση επιστροφή, αλλά για διάφορους λόγους που δεν είναι επί της παρούσης δεν επιτεύχθηκε η άνοδος, με σοβαρότερη επιπλοκή όλων, την δικαστική διαμάχη του καλοκαιριού του 2018, που άργησε δραματικά το στήσιμο της νέας χρονιάς, που ενδεχομένως και άδικα η ομάδα αγωνίστηκε στην Α2.
Η ομάδα στήθηκε το καλοκαίρι με δυσκολίες, μιας και δεν βρίσκονταν οικονομικοί πόροι για την νέα αγωνιστική χρονιά σε όλα τα επίπεδα. Η ομάδα για πρώτη φορά είδε το φάσμα του υποβιβασμού στην Β’ Εθνική με αγωνιστικά κριτήρια, με ορατό τον κίνδυνο του αφανισμού από τον μπασκετικό χάρτη!
Στην δύσκολη αυτή συγκυρία που βρέθηκε η ομάδα, κανείς δεν θα μπορούσε να δώσει χείρα βοηθείας δίχως να έχει δεθεί με τον Σύλλογο(!). Βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων να βάλει “πλάτη”, χωρίς “καπετάνιο”, μιας και ουσιαστικά παρότι πέτυχε πέρσι τον δύσκολο στόχο της παραμονής κανείς δεν επιδίωξε την περαιτέρω προβολή, συνέχισε και φέτος στο ίδιο μοτίβο, επαναφέροντας την ηρεμία και την φερεγγυότητα στην αγορά. Βέβαια, η ειλικρίνεια πως δεν είναι εφικτό να ασχοληθούν με τις οφειλές του παρελθόντος, παρά μόνο με τα τρέχοντα έξοδα, μπορεί να ξενίζει την μπασκετική πιάτσα, μιας ο Σύλλογος που εκπροσωπούν έχει μια συνέχεια, για αυτό και προέκυψε το εμπόδιο Άκερ, με την ομάδα να μην έχει δικαίωμα απόκτησης κοινοτικού παίκτη. Όμως ακόμα και αυτό κατάφεραν να το υποσκελίσουν, με την ομάδα να παρουσιάζει μια καλή πορεία στο φετινό πρωτάθλημα, με τις γκρίνιες από όλα τα τρέχοντα έξοδα να έχουν εξαφανιστεί και τον Σύλλογο να έχει επιστρέψει σε μια ομαλότητα, που σταδιακά με περαιτέρω βελτιώσεις θα μετατρέψει από ένα Σύλλογο που ήταν από εξαφάνιση, να αποτελέσει ένα από τα καλύτερα project που μπορεί να επενδύσεις στον χώρο του Ελληνικού μπάσκετ!
Η ομάδα έχει πλέον άτομα που την διοικούν, που σε αυτά τα σκάρτα δύο χρόνια έχουν “πνίξει” το εγώ τους, προς όφελος της ομάδας, με τις αθλητικές εγκαταστάσεις και το πεδίο που διαμορφώνεται στον μπασκετικό Ελληνικό χώρο να κάνει και πάλι εφικτό, κάτι που πριν δύο χρόνια φάνταζε “όνειρο θερινής νυκτός”, να μπει σε εφαρμογή το σχέδιο επαναφοράς στην ελίτ του Ελληνικού μπάσκετ, βρίσκοντας δυνατούς “συμπαίκτες” που να σχεδιάσουν την επόμενη ημέρα του Συλλόγου, που αναμφίβολα είναι εφικτό να βρεθεί και πάλι στην Basket League. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ήδη υπάρχουν άτομα από την πρωτεύουσα που έχουν διαρρεύσει στα τοπικά ΜΜΕ, αλλά και επιφανείς πατρινοί που βλέπουν σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνουν οι “ισχυροί συμπαίκτες” που απαιτούνται για να ωριμάσει η τρίτη επάνοδος της Ιστορικής πατρινής ομάδας στην Α1!
