Παναγιώτης Γιαννάκης
“Αν δεν είχε τα προβλήματα τραυματισμών και εάν είχε μεταγραφεί σε μία από τις μεγάλες ομάδες με Ευρωπαϊκή συμμετοχή, θα έκανε ακόμη μεγαλύτερη καριέρα και θα γινόταν ένας από τους θρύλους του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Μπάσκετ.”
Από το Λεύκωμα για τον Κώστα Πετρόπουλο (23)
**************************************************************
«Πολύ γρήγορος», αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις είδα για πρώτη φορά τον Κώστα Πετρόπουλο στο γήπεδο. Τον ππρωτοσυνάντησα σε μία προπόνηση της Εθνικής Εφήβων. Ήταν από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας και εγώ ο μικρός, είχαμε τρία χρόνια διαφορά. Ήταν εξαιρετικός στον αιφνιδιασμό και είχε συνθέσει ένα εκπληκτικό δίδυμο με τον Σακελλαρίου. Ο Κώστας έτρεχε γρήγορα και ο Σωτήρης του πετούσε την μπάλα με μακρινή πάσα. Εγώ κόπηκα από εκείνη την ομάδα , ωστόσο παρακολούθησα την πορεία της. Ο Κώστας ήταν από τους πρωταγωνιστές στο Πανευρωπαϊκό που έγινε στη Γαλλία και μάλιστα με είχε εντυπωσιάσει το γεγονός ότι τότε είχε επιλεγεί στη Μικτή Ευρώπης. Ένας Έλληνας ανάμεσα στους καλύτερους μιας ολόκληρης ηπείρου.
Έκτοτε συναντηθήκαμε αρκετές φορές σαν αντίπαλοι, ενώ παίξαμε μαζί στην Εθνική ομάδα. Κι αυτός όπως κι εγώ έπαιζε από μικρός στην ομάδα του, τον Απόλλωνα Πατρών και μάλιστα προκαλούσε αίσθηση η επιθετική του ικανότητα. Πάντα θαύμαζα τον τρόπο που έπαιζε και δεν θα ξεχάσω αυτά τα παιγνίδια, ούτε φυσικά αυτά που πατήσαμε το ίδιο γήπεδο σαν αντίπαλοι. Όπως οι φοβεροί αγώνες και τα μπαράζ που είχαν γίνει μεταξύ Ιωνικού Νικαίας και Απόλλωνα Πατρών.
Είχε μεγάλη έφεση στο μπάσιμο και έτσι πετύχαινε τους περισσότερους πόντους του, φτάνοντας με ευκολία στο lay up, αν και αυτό που τον διέκρινε περισσότερο και την αποτελεσματικότητα του στην επίθεση, ήταν το θεαματικό παιγνίδι του. Ένας από τους πρώτους φαντεζί παίχτες! Από τους πρώτους που κάρφωναν! Για αυτό και εκείνη την εποχή ο κόσμος πήγαινε στο γήπεδο για να δει αυτό ακριβώς : Τον Πετρόπουλο να κάνει τα «χορευτικά» του.
Στην Εθνική Ανδρών ως συμπαίκτες ζήσαμε μεγάλες στιγμές και είχαμε μία πολύ καλή συνεργασία, με αποκορύφωμα την πορεία μας το 1979 με τις νίκες στους Βαλκανικούς και Μεσογειακούς Αγώνες. Ήταν ένας εντυπωσιακός σκόρερ και χαιρόσουν να αγωνίζεσαι μαζί του. Αποτέλεσε τον πρώτο φαντεζί Έλληνα, καθώς συνήθιζε να τελειώνει τις φάσεις με θεαματικό τρόπο, ακόμη και καρφώματα, τα οποία εκείνη την εποχή δεν ήταν συνηθισμένα.
Ο περισσότερος κόσμος ξέρει ότι ήταν ένας χορευτής στους αιθέρες, εξού και το προσωνύμιο «Νουρέγιεφ».
Αν δεν είχε τα προβλήματα τραυματισμών και εάν είχε μεταγραφεί σε μία από τις μεγάλες ομάδες με Ευρωπαϊκή συμμετοχή, θα έκανε ακόμη μεγαλύτερη καριέρα και θα γινόταν ένας από τους θρύλους του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Μπάσκετ.
